พระพุทธองค์ทรงชี้ทางแก่ผู้มาหา...มาฝึกกับพวกเราสิ...
มนุษย์ทุกคนล้วนรักตนเอง แต่น่าแปลกที่คนส่วนใหญ่กลับไม่สามารถอยู่กับตัวเองได้ หากอยู่คนเดียว
เมื่อไหร่ ไม่นานก็จะรู้สึกกระสับกระส่าย หรือถูกความเหงาเกาะกุมจิตใจ คนจำนวนไม่น้อยจึงพยายาม
หนีตัวเอง ด้วยการทำตนให้วุ่นกับสิ่งต่างๆที่อยู่นอกตัว เช่น เที่ยวเตร่สนุกสนาน ช็อปปิ้งเล่นเกม
ออนไลน์ หรือไม่ก็วิ่งหาผู้คน สนทนาไม่หยุด อยู่ห่างจากโทรศัพท์ (และแบล็คเบอรี่) ไม่ได้ หลายคน
ยอมแลกอิสรภาพและความสุขสงบ เพื่อมีใครสักคนเป็นเพื่อนหรือคู่รัก แม้จะถูกเขาทำร้ายจิตใจก็ยอม
ทั้งนี้เพียงเพื่อจะได้หายเหงาเท่านั้นเอง เรารักตนเองแต่เหตุใดจึงทนอยู่กับตนเองไม่ได้ หากเรารัก
ตนเองจริง เราย่อมพอใจและมีความสุขที่ได้อยู่กับตัวเอง แต่เหตุใดเราจึงรู้สึกเหงาในยามที่ไม่มีใคร
นอกจากตัวเองใช่หรือไม่
|
นั่นเป็นเพราะเรายังไม่เป็นมิตรกับตัวเอง ในส่วนลึกเรายัง ทะเลาะเบาะแว้งหรือขัดแย้งกับตัวเอง จึงพยายามหนี ตัวเองตลอดเวลา จะว่าไปแล้วความทุกข์ส่วนใหญ่ของ ผู้คน ล้วนมีรากเหง้ามาจากการที่ไม่สามารถเป็นมิตรกับ ตัวเองได้อย่างแท้จริง ต่อเมื่อเป็นมิตรกับตัวเอง เราจึงจะพบสันติสุขภายใน และสามารถอยู่คนเดียวได้ โดยความเหงาไม่อาจลุกล้ำกล้ำกลายจิตใจได้ |
เมื่อมีความสุขจากภายใน ก็ไม่จำเป็นต้องไล่ล่าหาความสุข จากภายนอก ไม่ว่า
ทรัพย์สิน เงินทอง ชื่อเสียง เกียรติยศ หรือผู้คนที่คอยพะเน้าพะนอ ตรงกันข้าม
กลับสามารถ แบ่งปันความสุข ให้แก่ผู้อื่นได้ไม่ขาดสาย ไม่ว่าจะอยู่ ที่ไหนก็เป็นสุข
และอบอุ่นใจ ทุกสถานที่เป็นเสมือนบ้าน ทั้งนี้เพราะมีตนเองเป็นเพื่อนสนิทที่ตามติด
ไปทุกหนแห่ง...
พระไพศาล วิสาโล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น