พระพุทธองค์ทรงชี้ทางแก่ผู้มาหา...มาฝึกกับพวกเราสิ...
การกระทำของเราแบ่งออกได้เป็น ๔ ประเภทได้โดยเอาความสุขและความทุกข์เป็นหลัก คือ
๑ ทุกข์เพื่อทุกข์
๒ ทุกข์เพื่อสุข
๓ สุขเพื่อทุกข์
๔ สุขเพื่อสุข
การกระทำข้อที่หนึ่งไม่เป็นปัญหา เพราะสิ่งที่ทำด้วยความยากลำบากและมีผลเป็นทุกข์
ไม่มีใครสนใจอยู่แล้ว ข้อที่สี่ก็เหมือนกัน สิ่งใดที่ทำอย่างมีความสุขแล้วมีผลคือความสุขใครๆ
ก็อยากจะทำอยู่แล้ว
ปัญหาของมนุษย์มักจะอยู่ที่ข้อสองกับสาม คือทำอย่างไรเราจึงจะยอมทำสิ่งที่ตรากตรำ
หรือยากลำบากเมื่อผลในระยะยาวคุ้มค่า แล้วทำอย่างไรเราจึงจะยอมงดในสิ่งที่เราชอบทำแต่
มีผลร้ายตามมา ตรงนี้เราจึงเห็นความสำคัญของวินัย วินัยเกิดขึ้นอย่างไร?
วินัยที่แท้ต้องเกิดจากภายใน ไม่ใช่การบังคับจาก ภายนอก เกิดด้วยความอดทนข้อหนึ่ง แต่ที่สำคัญ ที่สุดคือความคิดแยบคายโดยเฉพาะการพิจารณา ในอานิสงส์ผลดีของการกระทำที่ไม่สนุกแต่ควรทำ และโทษผลร้ายของการกระทำที่สนุกแต่ไม่ควรทำ ถ้าเราพิจารณาอย่างถี่ถ้วนเป็นเนืองนิตย์ในสอง ข้อนี้ ทั้งในแง่ผลกระทบต่อสุขภาพกาย สุขภาพจิต ความสัมพันธ์กับคนรอบข้างทั้งในระยะสั้น และระยะยาว แรงบันดาลใจที่จะงดในสิ่งที่ควรงดและ บำเพ็ญในสิ่งที่ควรบำเพ็ญจะตามมาเอง |
|
สรุปแล้วว่าวินัยที่มั่นคงและเป็นที่พึ่งได้เกิดจากแรงบันดาลใจ (ฉันทะ) บวกความอดทน
ซึ่งเป็นผลของความคิดแยบคาย (โยนิโสมนสิการ)
พระอาจารย์ชยสาโร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น