พระพุทธองค์ทรงชี้ทางแก่ผู้มาหา...มาฝึกกับพวกเราสิ...
ให้มันคิด มันยิ่งคิดเรายิ่งรู้ เเต่ทำความรู้สึกให้มาก อย่าหยุดทำความรู้สึก เเต่อย่าเพ่ง เมื่อความคิด มันมากขึ้นมากขึ้น ความรู้ก็มากขึ้นมากขึ้น เทียบเท่า ทันกันเข้า ความคิดก็จะลดน้อยลงไป ตัวความรู้ก็จะ มากขึ้นมากขึ้น นี่ เมื่อเป็นเช่นนี้ เราก็จะรู้สมุฏฐาน การคิด นี่จิตใจเราจะเปลี่ยนเเปลงที่ตรงนี้ อีกพักหนึ่ง จำให้มันดีตอนนี้. เมื่อความคิดเราเปลี่ยนเเปลง ไม่ใช่ เปลี่ยนเเปลงก็ได้ที่ว่าเปลี่ยนเเปลงก็ได้ มันจะรู้ ปรมัตถ์ครับ อันที่รู้รูปนามนั้นยังไม่เป็นปรมัตถ์
|
|
เป็นเเต่เพียงรู้สมมติ เเล้วก็ดีใจไม่ใช่ใจดี ดีใจว่าเราได้รู้ธรรมะ เห็นธรรมะ เข้าใจธรรมะ
อันนั้นเป็นลักษณะดีใจเเต่ไม่ใช่ใจดี ตอนนั้นนะเป็นวิปัสสนู ตอนนี้พอดีมันคิดมากเราก็ต้อง
รู้มาก รู้เท่าทันกับความคิด มันคิดปุ๊บทันปั๊บ คิดปุ๊บทันปั๊บ จิตใจเรามืดตื้อเเต่ก่อนไม่รู้จัก
ทางไป บัดนี้พอดีทันอันนี้เเล้ว มันจะสว่างขึ้นภายในจิตใจ เเต่ไม่ใช่สว่างที่ตาเห็น
จิตใจมันจะสว่างขึ้นเบาอกเบาใจ เรียกว่า ตาปัญญา อันนี้ลักษณะ ปัญญาญาณ ของวิปัสสนา
เกิดขึ้น รู้ เห็น เข้าใจ วัตถุ ปรมัตถ์ อาการ เเล้วก็โทสะโมหะโลภะ เหล่านี้เเหละอย่าง
เเจ่มเเจ้ง เเล้วก็ รู้ เห็น เข้าใจ เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ "
พระธรรมเทศนา หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น