พระพุทธองค์ทรงชี้ทางแก่ผู้มาหา...มาฝึกกับพวกเราสิ...
|
|
การให้อภัย คือ ยาสามัญประจำใจ หากไม่รู้จักให้อภัย ใจจะเป็นแผลเหวอะหวะตลอดเวลา ถ้าไม่มีก็ไม่เสียใจ ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ถ้าสิ่งใดหายไป หาใหม่ก็ได้ ให้เตือนใจตัวเองเสมอว่า... ทุกสิ่ง คือ ชั่วคราว คนที่เห็นแก่ตัว คิดถึงแต่เรื่องตัวเอง มักทุกข์ง่าย สุขยากเพราะความหลง ความไม่รู้ตัว ชอบแบกความทุกข์ ความโกรธทำให้ยิ่งยึด ยิ่งจม ไปในความเป็น 'ตัวเรา ของเรา' คนที่นึกถึงตัวเองน้อยลง จะสุขง่าย ทุกข์ยาก |
ความหลงยิ่งทำให้เราโอบกอดความรู้สึกผิด เศร้า โกรธ เราต้องปล่อยวางความยึดมั่นสิ่งต่างๆ ด้วยสติ
คนที่รู้สึกตัว รักตัวเอง จะไม่ทำร้ายตัวเอง ไม่คิดร้าย เมื่อใดรู้สึกตัว ..
มีความทุกข์ แต่ไม่มีผู้ทุกข์
มีความป่วย แต่ไม่มีผู้ป่วย
มีความตาย แต่ไม่มีคนตาย
เพราะไม่มีความยึดมั่น ว่าเป็นเราของเรา จึงไม่ทุกข์ ไม่ป่วย ไม่ตาย
ความสุขที่แท้จะทำให้เรารู้จักพอ ไม่ต้องเหนื่อยในการแสวงหา รักษาการเสพการบริโภคสิ่งภายนอก
ที่ให้ความสุขเพียงชั่วคราว เปรียบเสมือนแสงสว่างจากไต้ที่ทำด้วยหญ้าคา .. แสงไม่นวลตา แสบตา
และไฟอาจไหม้มือ
พระไพศาล วิสาโล
#อ่านแล้วแบ่งๆกันอ่านหลายๆท่าน #อ่านหลายรอบ #ระดมสมองคิดหลายๆหน #ฝึกฝนปัญญา #ประยุกต์ปรับใช้ในชีวิตประจำวัน #จิตรู้เท่าทันสรรพสิ่ง #ชีวิตสุขสงบเย็น #เฉกเช่นพระนิพพาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น