พระพุทธองค์ทรงชี้ทางแก่ผู้มาหา...มาฝึกกับพวกเราสิ...
|
มีคนผู้ซึ่งลงมือทำอย่างมาก แต่คนนั้นแหละที่เป็นเหตุ ของปัญหามากมาย ยิ่งพวกเขาพยายามช่วย ปัญหาก็ยิ่ง เพิ่มพูน พวกเขาสร้างปัญหาขึ้นมามากมายแม้แต่สิ่งที่เป็น ความตั้งใจดีอย่างที่สุด เพราะพวกเขาไม่มีสันติ พวกเขา ไม่มีความสุข ดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่ดีกว่าที่จะไม่พยายาม อย่างหนัก ขอแค่ “เป็น” ก็พอ เพื่อที่สันติ และความ กรุณาจะเป็นจริงได้ในทุกๆ ขณะ ด้วยหลักพื้นฐานนี้ ทุก สิ่งที่เธอพูดหรือทำก็จะเป็นการช่วยอย่างมาก |
|
ถ้าเธอสามารถที่จะทำให้ใครบางคนทุกข์น้อยลง ถ้าเธอทำให้เขาเหล่านั้นยิ้มได้ เธอจะรู้สึกราวกับ
ได้รางวัล เธอจะได้รับความสุขอย่างมาก ที่รู้สึกอย่างนั้นเพราะเธอเป็นประโยชน์ เพราะเธอนั้น
ทำคุณประโยชน์ต่อสังคม นั่นคือความสุข เมื่อเธอพบหนทางและเธอเบิกบานในทุกๆ ย่างก้าวบน
ทางของเธอ เธอก็ได้เป็นใครคนหนึ่งแล้ว เธอไม่จำเป็นต้องกลายเป็นใครอีกคนหนึ่งหรอก
ในพุทธศาสนา มีการปฏิบัติที่เรียกว่า ‘อัปปณิหิตานุปัสนา’ การไร้จุดมุ่งหมาย (aimlessness)
หากเธอวางเป้าหมายไว้ข้างหน้า เธอจะต้องวิ่งทั้งชีวิต และความสุขก็จะไม่เคยเป็นจริงได้เลย
ความสุขจะเป็นไปได้เฉพาะเมื่อเธอหยุดวิ่งแล้วชื่นชมกับปัจจุบันขณะ และรู้ว่าเธอเป็นใคร เธอไม่
จำเป็นต้องเป็นใครอีกคนหนึ่ง เธอเป็นชีวิตที่แสนอัศจรรย์อยู่แล้ว
พระอาจารย์นัท ฮันห์
หนังสือ ตอบจากหัวใจ (Answers from the Heart)
Credit: Plum Magazine
#อ่านแล้วแบ่งกันอ่านหลายๆท่านนะจ๊ะ #อ่านหลายรอบ #ระดมสมองคิดหลายๆหน #ฝึกฝนปัญญา
#พัฒนาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน #จิตรู้เท่าทันสรรพสิ่ง #ฉลาดใช้ #เฉลียวคิด #ชีวิตจักสนุก
#สุขสงบเย็น #เฉกเช่นพระนิพพาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น