พระพุทธองค์ทรงชี้ทางแก่ผู้มาหา...มาฝึกกับพวกเราสิ...
| “ รู้ ” นี่ ! สำคัญมาก ถึงแม้ว่าเราจะไม่ต้องการยุ่งเกี่ยว กับเรื่องใด เราก็ต้องรู้ หรือควรจะรู้มัน เราเอาแต่ความรู้ ความรู้สึกเราไม่ยุ่ง ถ้าเกิดความรู้สึกขึ้นมา เราก็รู้ว่าเรา มี“ความรู้สึก”นั้น แค่นั้นพอ ไม่ต้องตามมันไป พอได้ ความรู้ แล้วก็กลับมาอยู่กับเรื่องของเราต่อไป ตอนนี้ ปัญหาอยู่ที่ว่า...บางทีเราไม่แยก ระหว่าง“ความรู้” กับ “ความรู้สึก” พอรู้อะไร? ความรู้สึกก็มาทันที เพราะว่า..พอรู้ ก็มี ถูกใจ หรือ ไม่ถูกใจ ชอบใจ หรือ ไม่ชอบใจ นี่คือ “รู้สึก” แล้ว |
แทนที่จะอยู่กับความรู้ หรือเก็บความรู้ต่อไป เราก็เลยไถลไปกับ“ความรู้สึก” นี่คือ..ผิดทาง
พอชอบใจ ไม่ชอบใจ เรื่องก็ยืดต่อ ที่ชอบก็คิดไปอย่างหนึ่ง ที่ไม่ชอบก็คิดไปอีกอย่างหนึ่ง
ในกรณีนี้..เมื่อไม่ชอบ ใจคอก็ขุ่นมัว หม่นหมอง กังวล วุ่นวาย อะไรต่างๆ บางทีก็พลอยเสีย
ไปหมดในทางที่ถูก เมื่อรู้สึกไม่ชอบใจ ก็ให้“รู้ตัว” ว่าเราไม่ชอบใจ แล้วก็จบ”
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ ( ป. อ. ปยุตฺโต )
ที่มา : ธรรมบรรยายเรื่อง “เบื่อการเมือง”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น