พระพุทธองค์ทรงชี้ทางแก่ผู้มาหา...มาฝึกกับพวกเราสิ...
ความฟุ้งซ่านนั้นรบกวนจิตใจเรามากพออยู่แล้ว แต่พอเราไปตั้งความอยากที่จะเลิกฟุ้งซ่าน
อยากให้ความฟุ้งซ่านมันระงับลงไป แล้วทำไม่ได้ สิ่งที่จะเกิดขึ้นเป็นธรรมดา แทนที่ความ
ฟุ้งซ่านเก่า ก็คือ ความฟุ้งซ่านว่าทำยังไงดี จึงจะหายฟุ้งซ่านได้ .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
|
แทนที่เราจะไปอยากหายฟุ้งซ่าน ลองยอมรับมันว่ามัน ฟุ้งซ่านอยู่ ยอมรับเพื่ออะไร? เพื่อจะได้เห็นว่า คลื่นความฟุ้งซ่านหน้าตามันเป็นยังไง? มันแรง หรือว่ามันเบา มันเข้มข้น หรือว่ามันเบาบาง คือยอมรับตามที่มันกำลังปรากฎอยู่จริงๆนั่นแหละ อย่าไปดูว่ามันกำลังฟุ้งซ่านเรื่องอะไร แต่ดูว่ามันกำลังมี คลื่นอะไรปั่นป่วนอยู่ในหัวเรา มันมีอะไรเข้มๆ มันมีความรู้สึกเหมือนกระวนกระวายอยู่ แล้วเราแค่ ยอมรับมัน ! |
แค่ยอมรับว่า มีลักษณะความฟุ้งซ่านระดับนี้เกิดขึ้นมา ที่ลมหายใจนี้ มันแรงแค่นี้
อีกลมหายใจหนึ่งต่อมา เราสังเกตดูอีกครั้งหนึ่ง จะพบด้วยความประหลาดใจนะว่า
ความฟุ้งซ่านระดับเดิมมันเบาลง แต่ถ้ามันไม่เบาลง มันกลับแรงขึ้นอีก เราก็ยอมรับอีก
ยอมรับว่ามันเปลี่ยนแปลงไปในทางที่แย่ลง มันจะหายไปหรือไม่หายไป เราไม่สนใจ
เราสนใจแต่ว่า เราจะเห็นความจริง เกี่ยวกับระดับความเข้ม ความอ่อน ของความฟุ้งซ่าน
เท่านั้น จุดแตกต่างมันมีอยู่แค่นี้เอง
เปลี่ยนจาก ‘ความอยากให้ฟุ้งซ่านนี่มันหายไป’ เป็น ‘เห็นว่าความฟุ้งซ่านมันกำลังมีอยู่’
และ ‘มีอยู่ในระดับใด มากหรือว่าน้อย’
อาศัยลมหายใจขณะนี้เป็นตัวตัดสิน .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
‘อาการยอมรับ’ ที่มันเกิดขึ้น ยอมรับว่ามันแรงขึ้น ยอมรับว่ามันเบาลง ตัวนี้แหละที่เรียกว่า
‘สติ’ คำว่า สติ คือ การยอมรับสภาพที่กำลังปรากฎอยู่ตามจริง ไม่ใช่ไปพยายามฝืนต่อต้าน
มัน ตัวสติที่เกิดขึ้น จะทำให้ความฟุ้งซ่านมันเบาบาง หรือเว้นวรรคห่างออกไปเอง โดยที่เรา
ไม่ต้องไปพยายามระงับหรือกดข่มมัน เข้าใจนะ
ร้อยเรียงจากธรรมบรรยายจากคุณดังตฤณ เรื่อง "ลมหายใจแห่งความสุข"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น