พระพุทธองค์ทรงชี้ทางแก่ผู้มาหา...มาฝึกกับพวกเราสิ...
เอาล่ะโยม วันนี้เราจะมาพูดถึง เครื่องรางของขลังกัน คนส่วนมากก็จะเชื่อ รวมถึงอาตมาด้วย
ของดี ของขลังนั้นมีอยู่จริง ความศักดิ์สิทธิ์ก็เช่นกัน แต่อาตมาเชื่อไปมากกว่านั้นคือ ของดีจะอยู่
กับคนดี ของศักดิ์สิทธิ์จะอยู่กับคนศักดิ์สิทธิ์ ของขลังอยู่ที่ใจ จะทำให้เข้มแข็ง เมื่อใจเข้มแข็ง
ความเลวก็ไม่เข้ามาใกล้ได้ คนที่เป็นคนดีจะมีค่ามากกว่าคนที่มีของดีที่ทำตัวเลว เพราะถ้าคิดว่า
ตนเองมีของดี มีของขลังแล้วไปทำในสิ่งที่เลว ก็ถือว่าเลวกว่าคนอื่นหลายเท่า ถ้าเรามีแต่ของดี
แต่ไม่ทำความดี ของดีก็ไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้น
เรื่องความศรัทธา ความเชื่อนี่มันก็แปลก มันฝังลึกลงในใจของมนุษย์มาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน
บางคนสร้างบ้านเสร็จต้องรอฤกษ์รอยามที่ดีจึงขึ้นบ้าน โยมท่านหนึ่งมาขอฤกษ์ดีเพื่อขึ้นบ้านกับ
หลวงพ่อปัญญานันทะ พอโยมมาถึงกราบหลวงพ่อเสร็จ ก็พูดขึ้นว่า “หลวงพ่อคะดิฉันสร้างบ้าน
เสร็จแล้ว จะขึ้นบ้านได้เมื่อไหร่คะ” หลวงพ่อปัญญาจึงถามกลับไปว่า “แล้วโยมสร้างบันไดเสร็จ
หรือยัง ถ้าสร้างเสร็จแล้วขึ้นได้เลย ไม่ต้องรอหลวงพ่อ”!!
| คือมันอย่างนี้นะโยม ถ้าทุกอย่างพร้อมก็ถือว่าเป็นฤกษ์ดี ถ้าเราทำตัวดีแล้ว ทำตัวเป็นมงคล ความดีความมงคลก็จะ เกิดขึ้นกับโยม บางคนได้ฤกษ์สร้างบ้านดี แต่มีเงินซื้อ แค่เสา ผ่านไปหนึ่งปีก็มีแต่เสาอย่างนั้น แล้วโยมฤกษ์ดี จริงไหม? ดังนั้นอาตมาขอสรุปเข้าใจง่ายๆ คือ ของดี ของศักดิ์สิทธิ์มีอยู่จริง แต่เราไม่ต้องไปวิ่งหาที่ไหน เพราะ ถ้าเราวิ่งหามาได้ แต่เราไม่สั่งสมความดีให้เกิดขึ้นในตน เครื่องรางของขลังก็ช่วยอะไรไม่ได้ มันก็กลายเป็นแค่วัตถุ ชิ้นหนึ่งเท่านั้นเอง |
|
ในพุทธศาสนาสอนให้เราเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรม คือ การกระทำ เรามีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็น
เผ่าพันธุ์ มีธรรมะเป็นที่พึ่งอาศัย ใครทำกรรมใดไว้จะต้องเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น คือ ทำดี...ดี
ทำชั่ว...ชั่ว เมื่อเรามีความดี ความดีจะดึงดูดสิ่งที่ดีเข้ามาหาเราเอง โดยไม่ต้องไปแสวงหา
เครื่องรางของขลังนะโยม เจริญพร
พระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต
ตำนาน แผ่นดิน บนถิ่น แดนดินปักษ์ใต้บ้านเรา
เมืองสิชล มีตำนานเรื่องเล่า
จากวัดร้างเก่าๆ ไม่มีใครเหลียวแล
ถูกทิ้งมากว่าพันปี
เด็กวัด อยู่ในวัย สิบขวบ
ติดตามหลวงปูทวดมาจากวัดพาโค
ตั้งใจเดินทางไกลมาปักกลด
เหมือนสวรรค์ทรงโปรด ธุดงค์มาเจอวัดเจดีย์ร้าง
ความตั้งใจของเด็กตัวน้อยคอยอยู่ข้างๆ
ให้หลวงปู่ทวดนำทาง ชี้ทางสว่างให้เรื่อยไป
เป็นเด็กน้อย ยามว่างเจ้าก็เลี้ยงไก่
เสียงขันไปไกล จนใครๆ ได้ยิน
เป็นเด็กวัดถูกเรียกไอ้ไข่จนคุ้นชิน
ถูกฝังให้รักแผ่นดิน เฝ้าทรัพย์สมบัติในวัดเจดีย์
ไม่นานวัดเจดีย์ก็เริ่มรุ่งเรือง
มีพระมาบวชใต้ร่มผ้าเหลือง เพื่อสืบทอดศาสนา
ปี พ.ศ. สองพันห้าร้อยที่ผ่านมา มีทหารพรานมา
ตั้งฐานทัพในวัดชั่วคราว
ตกกลางคืนตั้งใจนอนหลับกันยาวๆ
แต่ต้องตื่นกันถึงเช้า เพราะไม่ได้นอนมีเด็กก่อกวน
วิญญาณน้อย ไอ้ไข่ผู้เข้าขุมทรัพย์
หลอกเล่นลักหลับ จับหัวจับขาผลักปืน
พอตอนเช้ามาถามไถ่ชาวบ้านเล่าเรื่องเมื่อคืน
ทหารทุกนายแทบล้มทั้งยืน ที่เจอทั้งคืนนั้นฤทธิ์ไอ้ไข่
วันต่อไป หุงข้าวต้องนึกถึงไข่
คืนต่อไป ก่อนนอนต้องเรียกไอ้ไข่
อภินิหารขอได้ไหว้รับอย่างแน่นอน
สัจจะทุกตอน ขออะไรสมปรารถนา
พรไอ้ไข่ ส่งไปทุกคนบนมา
ทุกถ้อยวาจา มีฟ้านั้นเป็นพยาน
อิติ อิติ กุมารไข่เจดีย์
จะมะหาเถโร ลาภะ ลาภา ภะวัจตุเม
อิติ อิติ กุมารไข่เจดีย์
จะมะหาเถโร ลาภะ ลาภา ภะวัจตุเม
กุมารเทพแห่งแผ่นดินปักษ์ใต้
จุติไว้ ชื่อไอ้ไข่วัดเจดีย์
เมืองสิชล ที่ตั้งนครศรี
แผ่รัศมี เลื่องลือเรื่องปาฏิหาริย์
ถนนคดเคี้ยวจากทั่วหลักสารทิศ
มุ่งไปยังทิศ ภาคใต้ที่เขากล่าวขาน
นี่คือถิ่นเด็กวัดที่เป็นตำนาน
ศิษย์มีอาจารย์คือหลวงปู่ทวดที่เรานับถือ
จะขออะไร จะขออะไร ใครได้ทั้งเพ
ไอ้ไข่ให้เทขอบุญบนบานกับมือ
ธูปสามดอก แล้วก็บอกสิ่งที่ขอคือ
ได้แล้วอย่ายื้อ อย่าช้า รีบมาแก้บน
เสียงประทัด ดังกึกก้องไปทั่ว
รูปปั้นไก่หลายตัว เรียงรายตั้งอยู่บนพื้น
อภินิหาร ไอ้ไข่ยังยืน จะกี่วันคืน
ขอยื่นมา ช่วยเหลือทุกคน
...อ้างอิง https://www.siamzone.com/music/thailyric/13831
#อ่านแล้วแบ่งกันอ่านหลายๆท่านนะจ๊ะ #อ่านหลายรอบ #ระดมสมองคิดหลายๆหน #ฝึกฝนปัญญา
#พัฒนาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน #จิตรู้เท่าทันสรรพสิ่ง #ฉลาดใช้ #เฉลียวคิด #ชีวิตจักสนุก
#สุขสงบเย็น #เฉกเช่นพระนิพพาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น