พระพุทธองค์ทรงชี้ทางแก่ผู้มาหา...มาฝึกกับพวกเราสิ...
|
“ความละอาย” และ “ความกลัว” ภาษาบาลีเรียกว่า หิริ และ โอตตัปปะ ความละอาย คือละอายเมื่อรู้สึกว่า ไม่ได้ปฏิบัติหน้าที่อย่างถูกต้อง ถ้าไม่ได้ปฏิบัติหน้าที่ เราก็ละอาย ยิ่งปฏิบัติหน้าที่ไม่ถูกต้องด้วยแล้ว ก็ยิ่ง ละอายสุดแสนที่จะเรียกว่าละอายทีเดียว ความกลัวก็คือ กลัวการปฏิบัติผิด หรือไม่ได้ปฏิบัติหน้าที่นี้ ยิ่งกว่า กลัวเสือ กลัวผี กลัวเจ็บไข้ กลัวตายเสียอีก มันจึงจะ เรียกว่า หิริ และ โอตตัปปะ เดี๋ยวนี้โลกกำลังขาดหิริ และ โอตตัปปะ ลงทุกที ๆ |
จนถึงขนาดที่เรียกโดยสำนวนว่า “หาทำยาหยอดตาได้ยาก” ยาหยอดตานั้น เขาหมายถึง
มันต้องการนิดเดียวเท่านั้น ถ้าหาทำยาหยอดตาไม่ได้แล้ว ก็อย่าไปนึกถึงว่าจะหามากินมาใช้
อะไรกันให้มากมายเลย
ความละอาย ความกลัวนี้ เป็นเรื่องสำคัญ เป็นพื้นฐานสำคัญ ของศาสนาหรือของธรรมะ
ทุกอย่างทุกประเภท เพราะว่าคนเราไม่ใช่มีใครถือปืนมาจ่อหลังเราอยู่ได้ทุกเวลา เราย่อมมี
เวลาอยู่ตามลำพัง หรือว่าเราทำอะไรได้โดยไม่มีใครเห็น. ฉะนั้นถ้าเราไม่มีหิริและโอตตัปปะ
แล้วเราจะทำสิ่งที่ไม่ควรทำ เมื่อมีโอกาส ที่มันรอดตัวได้ ก็เพราะว่ามีหิริและโอตตัปปะ
ละอายแก่ใจตัวเอง กลัวได้ตามลำพังตัวเอง ในความชั่ว ละอายความชั่ว กลัวความชั่ว
ความละอาย ความกลัวนี้ มีชื่อในทางพุทธศาสนาว่า
“สิ่งที่คุ้มครองโลก” เรียกว่า “ธรรมบาล” แปลว่าผู้คุ้มครองของโลก
อะไรคุ้มครองโลก ?
ก็ตอบว่า
หิริ และโอตตัปปะ
ท่านพุทธทาส
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น