Dhamma together:ความสัมพันธ์ระหว่างความเป็นอัจฉริยะในทางศิลป์กับความเจริญในคุณธรรม

พระพุทธองค์ทรงชี้ทางแก่ผู้มาหา...มาฝึกกับพวกเราสิ...

วันหนึ่งนักดนตรีชาวตะวันตกถามหลวงพ่อชาว่า ขณะที่เขาเล่นกีต้าร์อย่างตั้งอกตั้งใจอยู่ในปัจจุบัน

เขารู้สึกสงบมาก อย่างนี้เขาจะเข้าฌานได้ไหม หลวงพ่อชาหัวเราะ ส่ายหัวแล้วบอกว่า

“ฌาน ไม่รู้เรื่อง มีแต่ฝรั่งที่ถามอะไรแบบนี้”

ในขณะเล่นดนตรีก็ดี ฟังดนตรีก็ดี ถึงแม้ว่าจะลืมทุกสิ่ง

ทุกอย่างเหมือนกับเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับเสียงดนตรี

ไม่เรียกว่าสมาธิในความหมายของพระพุทธศาสนา คือ

ไม่ทำให้จิตใจสูงขึ้น ไม่สร้างฐานให้ปัญญาทำงาน ความเชื่อ

ว่าความซาบซึ้งกับศิลปะทำให้จิตใจสูงขึ้น หรือพ้นทุกข์คือ

ตัวอย่างความคิดของอารยธรรมตะวันตกที่ซึมซับเข้ามาใน

วัฒนธรรมไทยต่างหาก ทางพุทธศาสนาเราถือว่า

พฤติกรรมเป็นเครื่องพิสูจน์คุณภาพของจิต

ถ้าการเล่นดนตรีทำให้ศิลปินระมัดระวังกาย วาจา ของตน มีความละอายต่อบาป เกรงกลัวต่อบาป

เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เราอาจจะยอมรับได้ว่าศิลป์เป็นส่วนหนึ่งของไตรสิกขาได้ แต่ดูพฤติกรรม

ของศิลปินทั่วไป ความสัมพันธ์ระหว่างความเป็นอัจฉริยะในทางศิลป์กับความเจริญในคุณธรรม

ทั้งหลายไม่ค่อยปรากฎ ศิลปินที่เป็นคนดีมีเยอะ แต่ที่เขาดีน่าจะเป็นเพราะความดีที่เขาทำไว้

ไม่ใช่เพราะศิลป์

พระอาจารย์ชยสาโร

#อ่านแล้วแบ่งกันอ่านหลายๆท่าน #อ่านหลายรอบ ##คิดหลายๆหน #ฝึกฝนปัญญา

#พัฒนาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน #จิตรู้เท่าทันสรรพสิ่ง #ฉลาดใช้ #เฉลียวคิด #ชีวิตจักสนุก

#สุขสงบเย็น #เฉกเช่นพระนิพพาน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Select your language