Dhamma together:จำได้กับจำไว้

พระพุทธองค์ทรงชี้ทางแก่ผู้มาหา...มาฝึกกับพวกเราสิ...

การมีชีวิตอย่างเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น 

ผู้เบิกบานต้องมีความตั้งใจในการจำไว้ด้วย 

ไม่ใช่ว่าต้องจำได้อย่างเดียว 

จำได้กับจำไว้อยู่ด้วยกัน 

ข้อมูลที่เราจำได้ ซึ่งเราเกิดจำไว้ 

มีผลต่อชีวิตเรามาก 

ประสบการณ์ที่เราเคยจำไว้ ก็มีผลต่อปัจจุบัน 

มีผลต่อความรู้สึกมาก 

ทั้งในทางที่ดี ซึ่งเรียกว่า สัมมา เป็นสัมมาสติ...

ญาติโยมคงทราบว่า 

ตอนอาตมาอายุน้อยก็หาประสบการณ์ด้วยการเดินทางต่างประเทศ 

ก็เดินทางไปถึงประเทศอินเดีย แล้วมีประสบการณ์หลายอย่างที่ประทับใจ... 

วันหนึ่งเป็นวันแรกที่ไปถึงเมืองมัทราสซึ่งอยู่ปักษ์ใต้ของอินเดียว 

หลังจากอยู่ทางเหนือมานานหลายวัน ก็ไปทานอาหารที่ภัตตาคารหรือที่ร้านอาหาร 

ซึ่งทางใต้ของอินเดีย อาหารจะไม่เหมือนทางเหนือ จะไม่ค่อยได้ทานพวกจาปาตี 

จะทานข้าว จะมีอาหารเฉพาะของปักษ์ใต้เขาเหมือนปักษ์ใต้ของไทย

ก็มีทานเป็นเอกลักษณ์ ในร้านอาหารเขาจะแจกใบกล้วย แจกข้าวเจ้า กับพวกน้ำ

แกงน้ำอะไรปน ๆ บนใบกล้วย พอเสร็จแล้วก็ไม่ต้องล้างจาน ก็เก็บใบกล้วย

แล้วก็ทิ้งหลังร้านอาหาร วันนั้น ออกจากร้านอาหารแล้ว ก็เดินไปข้างหลัง 

ก็เห็นมีชาวบ้านหลายคน กับวัว กับหมา กำลังแย่งกันเก็บใบกล้วยซึ่งยังมีข้าวติดอยู่ 

ไม่เคยเห็นในชีวิต คนแย่งอาหารกับหมา แล้วก็แย่งกับคนอื่น แล้วก็เลียใบกล้วย

ด้วยความหิว เป็นภาพที่น่าสลดสังเวช เราจำไว้ 

เป็นภาพซึ่งมีความหมายสำหรับอาตมามาก 

ตอนหลังเมื่อเราทานข้าวไม่อิ่ม เราจะนึกถึงภาพนั้น นึกถึงประสบการณ์นั้นอยู่เสมอ 

หรือว่าบวชพระแล้ว เดินธุดงค์บิณฑบาตได้แต่ข้าวไม่มีกับ เราก็ยังรู้สึกว่า 

มีข้าวก็ยังดี นึกถึงคนที่เมืองมัทราชที่ต้องแย่งกันเลียใบกล้วยหลังร้านอาหาร รู้สึก 

เรายังมีโชคดีที่ยังได้ขนาดนั้น 

ชยสาโรภิกขุ

#inndhamma #อยู่ในธรรม #ทบทวนธรรม

#ทำความเข้าใจ #ปรับใช้ในชีวิตประจำวัน #ลงมือทำทันที

#อ่านแล้วแบ่งกันอ่านหลายๆท่าน #อ่านหลายรอบ #คิดหลายๆหน #ฝึกฝนปัญญา

#พัฒนาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน #จิตรู้เท่าทันสรรพสิ่ง #ฉลาดใช้ #เฉลียวคิด #ชีวิตจักสนุก

#สุขสงบเย็น #เฉกเช่นพระนิพพาน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Select your language