พระพุทธองค์ทรงชี้ทางแก่ผู้มาหา...มาฝึกกับพวกเราสิ...
การมีชีวิตอย่างเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานต้องมีความตั้งใจในการจำไว้ด้วย ไม่ใช่ว่าต้องจำได้อย่างเดียว จำได้กับจำไว้อยู่ด้วยกัน ข้อมูลที่เราจำได้ ซึ่งเราเกิดจำไว้ มีผลต่อชีวิตเรามาก ประสบการณ์ที่เราเคยจำไว้ ก็มีผลต่อปัจจุบัน มีผลต่อความรู้สึกมาก ทั้งในทางที่ดี ซึ่งเรียกว่า สัมมา เป็นสัมมาสติ... |
ญาติโยมคงทราบว่า
ตอนอาตมาอายุน้อยก็หาประสบการณ์ด้วยการเดินทางต่างประเทศ
ก็เดินทางไปถึงประเทศอินเดีย แล้วมีประสบการณ์หลายอย่างที่ประทับใจ...
วันหนึ่งเป็นวันแรกที่ไปถึงเมืองมัทราสซึ่งอยู่ปักษ์ใต้ของอินเดียว
หลังจากอยู่ทางเหนือมานานหลายวัน ก็ไปทานอาหารที่ภัตตาคารหรือที่ร้านอาหาร
ซึ่งทางใต้ของอินเดีย อาหารจะไม่เหมือนทางเหนือ จะไม่ค่อยได้ทานพวกจาปาตี
จะทานข้าว จะมีอาหารเฉพาะของปักษ์ใต้เขาเหมือนปักษ์ใต้ของไทย
ก็มีทานเป็นเอกลักษณ์ ในร้านอาหารเขาจะแจกใบกล้วย แจกข้าวเจ้า กับพวกน้ำ
แกงน้ำอะไรปน ๆ บนใบกล้วย พอเสร็จแล้วก็ไม่ต้องล้างจาน ก็เก็บใบกล้วย
แล้วก็ทิ้งหลังร้านอาหาร วันนั้น ออกจากร้านอาหารแล้ว ก็เดินไปข้างหลัง
ก็เห็นมีชาวบ้านหลายคน กับวัว กับหมา กำลังแย่งกันเก็บใบกล้วยซึ่งยังมีข้าวติดอยู่
ไม่เคยเห็นในชีวิต คนแย่งอาหารกับหมา แล้วก็แย่งกับคนอื่น แล้วก็เลียใบกล้วย
ด้วยความหิว เป็นภาพที่น่าสลดสังเวช เราจำไว้
เป็นภาพซึ่งมีความหมายสำหรับอาตมามาก
ตอนหลังเมื่อเราทานข้าวไม่อิ่ม เราจะนึกถึงภาพนั้น นึกถึงประสบการณ์นั้นอยู่เสมอ
หรือว่าบวชพระแล้ว เดินธุดงค์บิณฑบาตได้แต่ข้าวไม่มีกับ เราก็ยังรู้สึกว่า
มีข้าวก็ยังดี นึกถึงคนที่เมืองมัทราชที่ต้องแย่งกันเลียใบกล้วยหลังร้านอาหาร รู้สึก
เรายังมีโชคดีที่ยังได้ขนาดนั้น
ชยสาโรภิกขุ
#inndhamma #อยู่ในธรรม #ทบทวนธรรม
#ทำความเข้าใจ #ปรับใช้ในชีวิตประจำวัน #ลงมือทำทันที
#อ่านแล้วแบ่งกันอ่านหลายๆท่าน #อ่านหลายรอบ #คิดหลายๆหน #ฝึกฝนปัญญา
#พัฒนาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน #จิตรู้เท่าทันสรรพสิ่ง #ฉลาดใช้ #เฉลียวคิด #ชีวิตจักสนุก
#สุขสงบเย็น #เฉกเช่นพระนิพพาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น