พระพุทธองค์ทรงชี้ทางแก่ผู้มาหา...มาฝึกกับพวกเราสิ...
บางทีนักปฏิบัติจะไม่ค่อยยอมรับอารมณ์บางอย่าง เช่น ความเครียด ความหงุดหงิด ความเบื่อ
หรือความโกรธ เพราะเห็นว่ามันไม่ดี เราชอบอารมณ์ที่สงบ ผ่องใส เบิกบาน แช่มชื่น รู้สึกตัว
ถ้าอารมณ์ตรงข้าม เราจะปฏิเสธไม่ยอมรับ ความหงุดหงิดเกิดขึ้นก็ไม่ยอมรับ
ความโกรธเกิดขึ้นก็ไม่ยอมรับก็เลยทุกข์ หากมีเพื่อนมาทักว่า ช่วงนี้เธอรู้สึกเธอจะหงุดหงิดบ่อยนะ
พอมีคนทักแบบนี้โกรธก็ไม่ยอมรับ ก็เลยทุกข์ หากมีเพื่อนมาทักว่า
ช่วงนี้เธอรู้สึกเธอจะหงุดหงิดบ่อยนะ พอมีคนทักแบบนี้โกรธเลยนะ
นักปฏิบัติจะไม่ชอบให้ใครมาทักแบบนี้ ถ้าใครมาบอกว่าเราหงุดหงิด ถ้าใครมาบอกว่าเราโกรธ
เราจะไม่พอใจ หากมาด่าพ่อล่อแม่ เราไม่ว่านะ แต่อย่าบอกว่าเราไม่มีสตินะ...โกรธมากเลย... เรียกว่า
นักปฏิบัติมีอารมณ์อ่อนไหวหรืออ่อนแอก็คงไม่ผิด โดนทักแค่นี้ก็โกรธแล้ว ถ้าคนธรรมดาทักกันแค่นี้
เขาเฉยนะ ไม่รู้สึกอะไร แต่ นักปฏิบัติใจจะบอบบางมาก เพราะ "ติดดี"
อันนี้เรียกว่า....ไม่ยอมรับตัวเองตามที่เป็นจริง ทำให้เราเป็นทุกข์กับตัวเอง
ยอมรับอารมณ์ไม่ดีเหล่านี้ว่า มันคือความจริงที่เกิดกับเรา ถ้าเรายอมรับมันได้อารมณ์พวกนี้ก็จะค่อย ๆ ทำหน้าที่ของมัน เป็นเหมือนเพื่อนบ้านที่มาแล้วก็ไป แต่ถ้าเราผลักไสมันยิ่งโผล่ มันยิ่งผุด มันยิ่งยืนยง หากวางใจเพียงสักครู่ว่า "รู้" มันก็จางหายไป อะไรที่เรา ผลักไส มันจะอยู่ยืนยง แต่ถ้าเราเพียงแต่รู้มัน มันก็จะค่อย ๆ ดับไป หรือว่าหายวับไปเลยก็มี เราลองเปิดใจยอมรับทุกอย่างได้ไหม |
การปฏิบัติที่แท้จริงคือการเปิดใจยอมรับทุกอย่าง ที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน
เพราะทกุอย่างนั้นคือธรรมชาติ ธรรมดา
พระไพศาล วิสาโล
ที่มา หนังสือ "หัวใจแห่งความสุข"
#inndhamma #อยู่ในธรรม #ทบทวนธรรม
#อ่านแล้วแบ่งกันอ่านหลายๆท่าน #อ่านหลายรอบ #คิดหลายๆหน #ฝึกฝนปัญญา
#พัฒนาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน #จิตรู้เท่าทันสรรพสิ่ง #ฉลาดใช้ #เฉลียวคิด #ชีวิตจักสนุก
#สุขสงบเย็น #เฉกเช่นพระนิพพาน
ส่วนใหญ่อารมณ์ที่เกิดขึ้นมักลืมเห็นมัน
ตอบลบเลยเป็นทุกข์มาด