พระพุทธองค์ทรงชี้ทางแก่ผู้มาหา...มาฝึกกับพวกเราสิ...
'เรื่องท่านเล่า' เรียบเรียงโดย ศรีวรา อิสสระ
ก่อนที่ท่านอาจารย์จะมาบวชที่เมืองไทย ท่านอาจารย์ได้ไปเป็นปะขาวถือศีลแปดอยู่กับ
หลวงพ่อสุเมโธ ที่อังกฤษเป็นเวลาหนึ่งพรรษา นับเป็นพรรษาแรกที่ท่านปฏิบัติภาวนาเฝ้าดูแต่
ลมหายใจเป็นเวลาถึงสามเดือน เมื่อออกพรรษาแล้วท่านเตรียมจะเดินทางมาเมืองไทย เพราะท่าน
ไม่คิดจะเป็นนักบวชในประเทศอังกฤษ ท่านอยากจะมาอยู่เมืองไทย ก่อนเดินทางท่านตั้งใจจะไปดู
หนังเป็นครั้งสุดท้าย เพราะท่านชอบดูหนังดูละครมาก ท่านเลือกหนังของ Bob Dylan ซึ่งเป็น
นักร้องเอกในยุคนั้นและยังอมตะมาจนถึงบัดนี้ เขาเป็นผู้กำกับเองด้วย หนังเรื่องนั้นยาวมาก
ตั้งสามสี่ชั่วโมง ท่านคิดว่าคุ้มค่าตั๋วดีและท่านก็ชอบเขาด้วย หลังจากดูลมหายใจเข้าลมหายใจ
ออกมาตั้งสามเดือน ท่านดูหนังอย่างมีความสุขมาก เมื่อออกจากโรงภาพยนตร์แล้ว
ท่านได้อ่านบทวิจารณ์ต่างๆ ล้วนมีความเห็นพ้องต้องกันเลยว่ามันเป็นหนังที่แย่มากๆ ถึงกับส่งผล
ให้ Bob Dylan เสียชื่อเลยทีเดียว ผู้วิจารณ์บอกว่ามันน่าเบื่อมากจนไม่รู้จะมีใครหน้าไหนยอมทนดู
จนหนังจบได้ ท่านอาจารย์จึงรู้ว่านี่เป็นอานิสงส์จากพรรษาแรก ที่ทำให้ท่านสามารถนั่งดูหนังโดย
ไม่มีความรู้สึกว่าเบื่อเลย เพราะเมื่อเปรียบเทียบกับลมหายใจเข้าลมหายใจออกแล้ว สิ่งอื่นๆ
ย่อมเป็นสีเป็นสันน่าตื่นตาตื่นใจไปหมด ......นี่คือสิ่งที่ท่านอาจารย์ค้นพบโดยมิได้คาดหวังจาก
การปฏิบัติธรรมในพรรษาแรก ดังนั้นในยุคที่โรคขี้เบื่อกำลังระบาดในสังคมเรา ท่านอาจารย์จึงว่า
|
การฝึกตนเองให้สามารถอยู่กับลมหายใจของตนได้ เป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะรักษาโรคขี้เบื่อนี้ หากเรามีความสุขกับลมหายใจเข้า ลมหายใจออกของเราแล้ว ไม่ว่าจะไปที่ไหนหรือทำอะไร เราก็จะไม่รู้สึกเบื่อเลย |
|
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น