พระพุทธองค์ทรงชี้ทางแก่ผู้มาหา...มาฝึกกับพวกเราสิ...
|
การฝึกจิต มีอยู่หลายวิธีด้วยกัน แต่วิธีที่เห็นว่า มีประโยชน์และเหมาะสมที่สุด ใช้ได้กับบุคคลทั่วไป วิธีนั้นเรียกว่า "อานาปานสติภาวนา" คือ มีสติจับอยู่ที่ ลมหายใจเข้าและลมหายใจออก ที่สำนักนี้ให้กำหนด ลมที่ปลายจมูก โดยภาวนาว่าพุทโธ ในเวลาเดิน จงกรม และนั่งสมาธิก็ภาวนาบทนี้ จะใช้บทอื่น หรือ จะกำหนดเพียงการเข้าออกของลมก็ได้ แล้วแต่สะดวก ข้อสำคัญอยู่ที่ว่า พยายามกำหนดลมเข้าออกให้ทัน เท่านั้น |
การเจริญภาวนาบทนี้จะต้องทำติดต่อกันไปเรื่อยๆ จึงจะได้ผลไม่ใช่ว่าทำครั้งหนึ่งแล้วหยุดไป
ตั้งอาทิตย์ สองอาทิตย์ หรือตั้งเดือนจึงทำอีก อย่างนี้ไม่ได้ผล พระพุทธองค์ตรัสสอนว่า
ภาวิตา พหุลีกตา อบรมกระทำให้มาก คือทำบ่อยๆติดต่อกันไป โดยการฝึกจิตใหม่ๆ
เพื่อให้ได้ผล ควรเลือกหาที่สงบไม่มีคนพลุกพล่าน เช่น ในสวนหลังบ้าน หรือต้นไม้ที่มีร่ม
เงาๆแต่ถ้าเป็นนักบวชควรแสวงหาเรือนว่าง (กระท่อม) โคนไม้, ป่า, ป่าช้า, ถ้ำ, ตามภูเขา
เป็นที่บำเพ็ญเหมาะที่สุดเราจะ อยู่ที่ใดก็ตาม ใช้สติกำหนดลมหายใจอย่างเดียว แม้จิตใจจะ
คิดไปเรื่องอื่นก็พยายามดึงกลับมา ทิ้งเรื่องอื่นๆทั้งหมด โดยไม่พยายามคิดถึงมัน รู้ให้ทันกับ
ความคิดนั้นๆ เมื่อทำเข้าบ่อยๆ จิตจะสงบลงเรื่อยๆ เมื่อจิตสงบตั้งมั่นแล้ว ถอยจิตนั้นมา
พิจารณาร่างกาย ร่างกายคือ ขันธ์ ๕ ได้แก่ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ให้เห็นเป็น
ของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ หาตัวตนไม่ได้ มีแต่ธรรมชาติ ไหลไปตามเหตุ ตามปัจจัยเท่านั้น
สิ่งทั้งปวงตกอยู่ในลักษณะที่เป็น อนิจจัง ทุกขังอนัตตา ทั้งนั้น ความยึดมั่นต่างๆจะน้อยลงๆ
เพราะเรารู้เท่าทันมัน เรียกว่าเกิดปัญญาขึ้น
- หลวงปู่ชา สุภัทโท -
The training of the mind can be done in many ways, with many different methods.
The method which is most useful and which can be practiced by all types of people
is known as ''mindfulness of breathing''. It is the developing of mindfulness on the
in-breath and the out-breath. In this monastery we concentrate our attention on
the tip of the nose and develop awareness of the in- and out-breaths with the
mantra word ''Bud-dho''. If the meditator wishes to use another word, or simply
be mindful of the air moving in and out, this is also fine. Adjust the practice to suit
yourself. The essential factor in the meditation is that the noting or awareness of
the breath be kept up in the present moment so that one is mindful of each in-
breath and each out-breath just as it occurs. While doing walking meditation
we try to be constantly mindful of the sensation of the feet touching the ground.
This practice of meditation must be pursued as continuously as possible in order
for it to bear fruit. Don't meditate for a short time one day and then in one or two
weeks, or even a month, meditate again. This will not bring results. The Buddha
taught us to practice often, to practice diligently, that is, to be as continuous as
we can in the practice of mental training. To practice meditation we should also
find a suitably quiet place free from distractions. In gardens or under shady trees
in our back yards, or in places where we can be alone are suitable environments.
If we are a monk or nun we should find a suitable hut, a quiet forest or cave.
The mountains offer exceptionally suitable places for practice. In any case,
wherever we are, we must make an effort to be continuously mindful of breathing
in and breathing out. If the attention wanders to other things, try to pull it back to
the object of concentration. Try to put away all other thoughts and cares.
Don't think about anything - just watch the breath. If we are mindful of thoughts
as soon as they arise and keep diligently returning to the meditation subject,
the mind will become quieter and quieter. When the mind is peaceful and
concentrated, release it from the breath as the object of concentration. Now begin
to examine the body and mind comprised of the five khandhas: material form,
feelings, perceptions, mental formations and consciousness. Examine these five
khandhas as they come and go. You will see clearly that they are impermanent,
that this impermanence makes them unsatisfactory and undesirable, and that they
come and go of their own - there is no ''self'' running things. There is to be found
only nature moving according to cause and effect. All things in the world fall under
the characteristics of instability, unsatisfactoriness and being without a permanent
ego or soul. Seeing the whole of existence in this light, attachment and clinging to
the khandhas will gradually be reduced. This is because we see the true
characteristics of the world. We call this the arising of wisdom.
- Ajahn Chah -
#อ่านแล้วแบ่งกันอ่านหลายๆท่านนะจ๊ะ #อ่านหลายรอบ #ระดมสมองคิดหลายๆหน #ฝึกฝนปัญญา #พัฒนาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน #จิตรู้เท่าทันสรรพสิ่ง #ชีวิตสุขสงบเย็น #เฉกเช่นพระนิพพาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น