พระพุทธองค์ทรงชี้ทางแก่ผู้มาหา...มาฝึกกับพวกเราสิ...
การพูดกันเรื่องความสุขและความทุกข์เป็นสิ่งที่มีประโยชน์ เพราะว่าคนยังไม่ค่อยจะรู้เรื่องความสุข
และความทุกข์อย่างถูกต้อง เพราะฉะนั้นจะเล่าให้ฟัง มีคนหน้าซีดเซียวคนหนึ่งมาพบอาตมา
บอกว่าไม่มีความสบายใจเลย ช่วยเป่ากระหม่อมให้ที อาตมาก็ไม่เคยทำ จึงถามเขาว่า
“แล้วคุณสูบบุหรี่ไหมล่ะ” เขาบอกว่า “สูบ”
อาตมาบอกว่า “หากสูบบุหรี่ นี่ มันเป็นบรมโง่ ปอดอยู่ดีๆ ก็เอาไฟไปรมปอด เหมือนกับเอาควันไฟ
ย่างปลากรอบนะ แล้วดูซิ มันมีลักษณะอย่างไร ไอ้ปลาที่ถูกรมควันไฟนะ ปอดของเราอยู่ดีๆ
คุณก็เอาควันไปรมมัน นี่ทำลายมัน แล้วจะมีความสุขได้อย่างไรกัน”
เขาบอกว่า “ไม่ใช่เรื่องนั้น ผมขอให้ช่วยเป่าหัวนะครับ”
อาตมาก็บอกว่า “ฉันเป่าไม่เป็น”
เขาทำเสียงไม่ชอบใจ คล้ายๆกับบอกว่าไม่เชื่อ อาตมาก็บอกเขาว่า
“ไม่ได้ศึกษามา เพราะฉันไม่เชื่อว่า ไอ้เป่าหัวนี่ มันจะดับทุกข์ได้”
เขาก็ ฮึ อีกครั้ง แล้วก็ทำหน้านิ่ว ลุกไป
 |
อาตมาจะพูดถึงเรื่องนี้ว่า คนเขาต้องการความสุข แต่เขา กลับไปทำเรื่องที่เป็นความทุกข์ แล้วมาหาให้เราช่วยทำให้ มีความสุข เรากำลังทำสิ่งที่ให้เกิดทุกข์อยู่ แล้วไปให้ คนอื่นช่วยเป่าหัวเพื่อดับทุกข์ มันบ้ามากหรือบ้าน้อย ขอให้ท่านทั้งหลายสนใจเรื่องความสุขและความทุกข์ให้ดีๆ อย่าเอาไปสลับกันเสีย เอาความทุกข์เป็นความสุข เอา ความสุขเป็นความทุกข์ มันเหมือนกับนายคนนั้น เขาเห็น ว่าการสูบบุหรี่เป็นความดี เป็นความสุข เขาก็สูบบุหรี่จน หน้าตาซีดเซียวและสุขภาพของเขาเสื่อม มันก็ต้องเป็น เพราะการสูบบุหรี่ของเขานั่นเอง นี้เรียกว่าเอาสุขเป็นทุกข์ เอาทุกข์เป็นสุข พุทธทาสภิกขุ |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น