พระพุทธองค์ทรงชี้ทางแก่ผู้มาหา...มาฝึกกับพวกเราสิ...
คนโน้น คนนี้ ก็เตือน ...
คงเหมือน เรานี้ เลอะเลือน
จริงๆแล้วมันจำใจ แต่ใครจะเห็นความจริง
ใครจะรู้จริงไปกว่าตัวเรา...
เรื่องบุญบาปคุณโทษคนเราก็รู้พอสมควร อะไรถูกอะไรผิด อะไรควรอะไรไม่ควรก็รู้อยู่ ทว่าปัญหาอยู่ตรงที่ว่าเราชอบลืม ความรู้ ลืมความฉลาด เมื่อมีอารมณ์ ปัญหาคนอื่น ปัญหาเรา ที่ไม่กระทบผลประโยชน์ส่วนตัว หรืออัตตาหรือศักดิ์ศรีตัวเอง ก็พอไปได้ แต่เมื่อไหร่กิเลสครอบงำจิต พอมีอารมณ์น้อยใจ เสียใจ กลัว กังวล โมโห อิจฉา เป็นต้น ยึดอำนาจจิต เข็มทิศภายในก็หายไปเลย ในเวลานั้นฉลาดเท่าไหร่เราก็โง่ ได้แล้วโง่ง่าย สรุปแล้วว่าคนเราส่วนใหญ่ฉลาด เว้นแต่เวลา ที่โง่ งานชีวิตที่สำคัญมากอย่างหนึ่งที่เราต้องรับผิดชอบ อยู่ ที่การฝึกป้องกันความรู้ ความฉลาดของเรา ไม่ปล่อยให้กิเลส บีบบังคับใจเราให้เกิดภัยพิบัติ |
ชยสาโรภิกขุ |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น