พระพุทธองค์ทรงชี้ทางแก่ผู้มาหา...มาฝึกกับพวกเราสิ...
มันก็ดีเหมือนกัน ให้ใจมันเจ็บซะบ้าง มันจะได้เชื่อฟัง ไม่รักใครง่ายอีกแล้ว
มีหมดให้หมด เลยต้องซดน้ำแห้ว อกหักเข้าแล้ว เจ็บไหมละหัวใจ
เธอก็อยู่ของเธอ ไอ้เรามันแส่หาเรื่อง ชอบไปทำสิ้นเปลือง เอารักไปฝากทำไม
แค่เขาทำเขิน ก็คิดเกินไปใหญ่ แล้วไง แล้วไง ต้องมานั่งล้างท่อน้ำตา
จดจำไว้นะใจเจ้ากรรม ตอกและย้ำให้จำฝังใจ
ใส่โอ่งหินฝังดินเอาไว้ อย่ามักง่ายรักใครอีกเด้อ
คงอีกนานเหมือนกัน หัวใจจะหายอักเสบ
ถึงจะเจ็บเจ๊บเจ็บ อย่างไรก็ขอบใจเธอ
ที่ช่วยสั่งช่วยสอน หัวใจคนเซ่อ พระคุณของเธอ จะจดจำฝังใจจนตาย
[ชอบรักเขา แล้วเขาไม่รัก ชอบอกหักรักเขาข้างเดียว]
[อย่ารักเขา ถ้าเขาไม่รัก จะอกหักหัวใจซีดเซียว]
โอ๊ะ โอ้ ละเดอ สะใจหัวใจมักง่าย
|
|
ตัวผู้สอนนั้น คือ ความทุกข์ ตัวผู้สอนที่ดีที่สุดนั้น คือ ความทุกข์ ฉะนั้นเราจะต้องยอมรับเอาเป็นครู อย่าให้ต้องสอนกันหลายหนนัก มันไม่ไหว สอนทีเดียวสองทีก็ให้รู้จักเข็ดหลาบ รู้จักกลัว รู้จักละอายกันเสียบ้าง ความทุกข์มันสั่งมันสอนให้รู้จักเข็ดหลาบ ความรู้จักเข็ดหลาบมันสอน หรือมันควบคุมให้ระมัดระวังสังวร พุทธทาสภิกขุ |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น