พระพุทธองค์ทรงชี้ทางแก่ผู้มาหา...มาฝึกกับพวกเราสิ...
พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า
อัพยาปัชฌัง สุขัง โลเก
ความไม่เบียดเบียน มันเป็นความสุขในโลก
พระองค์ไม่พูดถึงเรื่องทรัพย์สมบัติ เรื่องความเป็นใหญ่ เรื่องการมีอำนาจวาสนาอะไรว่าเป็น
ความสุข เพราะว่าถ้าเบียดเบียนกันแล้ว มันยังเป็นทุกข์ คนมีเงิน ใช้เงินในการเบียดเบียนผู้อื่น
เช่น ว่าจ้างมือปืนมาไว้หลาย ๆ คน แล้วก็ส่งมือปืนไปเที่ยวรังแกคนอื่น อย่างนั้นมันก็ไม่เป็นสุขแก่
ผู้นั้น ผู้นั้นก็ไม่มีความสุขทางใจ เพราะว่าคิดกลัวอันตรายที่จะเกิดขึ้นแก่ตน เพราะว่าไปเบียดเบียน
ผู้อื่น สร้างความทุกข์ให้แก่ผู้อื่น มีคนหนึ่งเป็นคนรู้จักกัน บอกว่าครั้งหนึ่งนี่ คนที่มีเงินมาก
เป็นเจ้าพ่อ เชิญไปกินเลี้ยงที่บ้าน ก็ไม่หลายคนหรอก กินกัน ๒-๓ คน แต่ว่าเจ้าบ้านนั้นกินเดี๋ยว
เดียวก็ลุกขึ้นมองไปทางหน้าต่าง อีกเดี๋ยวก็ลุกขึ้นมองไปทางหน้าต่าง กินไม่เป็นสุข ต้องมองบ่อย
เขาก็ถามว่าคุณทำไมต้องลุกขึ้นมองบ่อย ๆ ก็บอกว่าดูว่าไอ้พวกนั้นมันยืนเฝ้าเรียบร้อยหรือเปล่า
คือดูว่าพวกมือปืนยืนเฝ้าอยู่หรือเปล่า ทำไมจะต้องอย่างนั้น ก็เพราะว่าตัวไปทำเขาก่อน
ไปเบียดเบียนเขาก่อน ตัวก็เลยนั่งไม่สบาย นอนไม่สบาย กินก็ไม่สบาย เพราะไปสร้างกรรม
สร้างเวรมาก จึงได้เกิดความทุกข์กันด้วยประการต่าง ๆ ไม่มีความสุขทางจิตใจ แม้เวลากินก็ต้อง
ชะเง้อมอง ว่าคนที่ยืนเฝ้ามันยังอยู่หรือเปล่า กลัวใครจะแอบเข้ามายิงทางหน้าต่าง หรือเอาระเบิด
ขว้างให้ตัวถึงแก่ความตาย นี่คือคนรวยไม่ใช่คนจน มีเงินมากแต่ว่าเงินที่ได้มานี้ ได้มาไม่ค่อยจะ
สุจริตยุติธรรม เบียดเบียนคนอื่นแล้วจึงได้เงินมา ใช้อำนาจใช้อิทธิพล ตนก็ไม่มีความสุขทางใจ
มีความทุกข์ความเดือดร้อน คนมีอำนาจเป็นใหญ่เป็นโต ก็ไม่ใช่ว่าจะมีความสุขสบายอะไร เพราะว่า
จิตใจยังไม่ได้ใหญ่จริง ก็ยังมีความทุกข์มีความเดือดร้อน มีพวกมีบริวารมากก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นสุข
อย่างแท้จริง ความสุขอย่างแท้จริงนั้นจึงอยู่ที่การไม่เบียดเบียนกัน
อัพยาปัชฌัง สุขัง โลเก
การไม่เบียดเบียนแหละ
เป็นความสุขในโลก
เราอยู่ในโลกถ้าจะให้มีความสุข
ต้องงดเว้นจากการเบียดเบียนกัน
|
 |
|
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น