พระพุทธองค์ทรงชี้ทางแก่ผู้มาหา...มาฝึกกับพวกเราสิ...
|
การหลงทางก็เป็นโทษอันหนึ่ง ที่ทำให้เสียเวล่ำ เวลาและเหนื่อยเปล่าๆ การทำผิด การพูดผิด คิดผิด ก็ทำให้ทั้งเสียเวลา ทั้งเป็นโทษทุกข์เกิดขึ้นแก่ตัว นี่คือผลที่เกิดขึ้นจากการทำผิด พูดผิด คิดผิด ของผู้ประพฤติตามอารมณ์ใจชอบ การประพฤติตัวก็เหมือนเราเดินทาง ย่อมสำคัญทางผิดว่าเป็นทางถูกแล้วเดินไป ถ้าไม่หลง ก็ไม่เดินทางผิด เดินทางที่ถูกเรื่อยๆ ไป ถ้าไม่หลง ก็ไม่ทำผิด ไม่พูดผิด ไม่คิดผิด ไม่ถือผิด ผลก็ไม่เป็นพิษเป็นภัยแก่ตัวเอง |
|
จิตเป็นรากเป็นฐานสําคัญภายในตัวเรา ทําไมจึงไปหลงไปงมงาย ไปจับนั้นคว้านี้เอาสิ่งนั้นๆ
มาเผาตน เอาสิ่งนี้มาเผาตน ไม่มีความเข็ดหลาบ ?
ทุกข์อยู่กับทุกข์มันไม่มีความหมายอะไร เช่นเดียวกับไฟมันแสดงเปลวสูงจรดฟ้า
ถ้าเราไม่ไปเกี่ยวข้องกับไฟ หรือถอยตัวออกให้ห่างไฟ ไฟก็เผาไม่ได้ ก็ “สักแต่ว่า” ส่งเปลวอยู่เท่านั้น
ไม่สามารถยังความรุ่มร้อนมาสู่ตัวเราได้ แต่ถ้าเราเข้าไปเกี่ยวข้องกับไฟ ไฟก็เผาไหม้ได้
ทุกขเวทนาก็เหมือนกัน มันเป็นความจริงอันหนึ่งของมันที่แสดงอยู่ภายในร่างกายของเรา
เมื่อจิตเราก็รู้ทุกขเวทนาในขันธ์ด้วยสติปัญญา พิจารณาสิ่งเหล่านี้ให้เห็นตามความเป็นจริงอยู่แล้ว
สภาพความร้อนที่เป็นธรรมชาติของเวทนานั้น ก็ไม่สามารถจะแผดเผาจิตใจเราให้ร้อนไปตามได้
นี่ชื่อว่า “เรียนธรรม คือ ทุกขเวทนาในขันธ์” ให้ซาบซึ้งด้วยปัญญาแล้วปล่อยวาง
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=78&t=59727
#อ่านแล้วแบ่งกันอ่านหลายๆท่าน #อ่านหลายรอบ #คิดหลายๆหน #ฝึกฝนปัญญา
#พัฒนาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน #จิตรู้เท่าทันสรรพสิ่ง #ฉลาดใช้ #ชีวิตดี
#เฉลียวคิด #ชีวิตจักสนุก #สุขสงบเย็น #เฉกเช่นพระนิพพาน
#indhamma #อยู่ในธรรม #ทบทวนธรรม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น